Robert Schumann
1810-1856 - niemiecki kompozytor i pianista okresu romantyzmu, krytyk muzyczny. Jako jeden z pierwszych odkrył talent Fryderyka Chopina i Johannesa Brahmsa.
Pierwszych lekcji udzielali mu matka i organista w Zwickau - J.G.Kuntsch. Decyzję o poświęceniu się muzyce podjął w wieku 9 lat, popierał ją szczególnie ojciec. Od 1826 do 1828 r. Robert Schumann przewodniczył stowarzyszeniu miłośników literatury, pisał poezje. Do rozwijania swojego geniuszu muzycznego zachęciły go pierwsze kobiety w życiu kompozytora. Bardzo mocno wstrząsnęła nim śmierć ojca i samobójstwo chorej umysłowo siostry - Emilii.
Po ukończeniu liceum w Zwickau matka wysłała go na studia prawnicze na uniwersytecie w Lipsku. Tam stykał się z kręgami muzyczno-literackimi, szczególne wrażenie wywarła na nim gra Paganiniego, przez co zaniedbał studia i postanowił zacząć nowe życie. Matka przyjęła fakt o porzuceniu studiów prawniczych bez zgorszenia. Wynajął mieszkanie u Friedricha Wiecka i pod jego okiem studiował kompozycję i fortepian. Nierozważne ćwiczenia techniczne spowodowały paraliż prawej ręki, co przerwało mu karierę pianisty. Schumann zajmował się jednocześnie krytyką muzyczną i w 1833 r. założył Neue Zeitschrift fur Musik, promującą szczególnie romantyzm (wydawany do 1844 r.)
Robert Schumann zakochał się początkowo w F. von Fricken. Wkrótce jednak jego serce zapałało miłością do obiecującej pianistki - Klary, córki Friedricha Wiecka (nauczyciel, sprzeciwiał się ich związkowi). Wkrótce do Lipska przybył Felix Mendelssohn-Bartholdy, by prowadzić orkiestrę. Pomiędzy kompozytorami nawiązała się trwała przyjaźń. Schumanna zaczęły dręczyć depresje z powodu śmierci matki, nieustępliwości Friedricha Wiecka i częstych rozłąk z Klarą, która odnosiła sukcesy w Europie jako pianistka.
W 1840 r. otrzymał doktorat honorowy na uniwersytecie w Jenie. W listopadzie upór Wiecka został przezwyciężony na drodze sądowej, dzięki czemu Robert i Klasa pobrali się. Doczekali się siedmiorga dzieci. Cały czas jednak przechodził kryzys nerwowy i widać było wyraźne oznaki zmęczenia. Wyjechał z tego powodu do Drezna w 1845 r., tam poznał Richarda Wagnera (nie zaprzyjaźnili się). Okres depresji na krótko minął, jednak wraz ze śmiercią Mendelssohna-Bartholdego stan zdrowia Schumanna pogorszył się do tego stopnia, że miewał halucynacje i zaburzenia mowy.
Próbował popełnić samobójstwo przez utopienie się w Renie. Zabrano go do sanatorium dla nerwowo chorych, gdzie pozostał aż do śmierci.
NAJWAŻNIEJSZE KOMPOZYCJE ROBERTA SCHUMANNA:
a) utwory symfoniczne
- Symfonia nr 1, op. 38 B-dur - Wiosenna
- Symfonia nr 2, op. 61 C-dur
- Symfonia nr 3, op. 97 Es-dur - Reńska
- Symfonia nr 4, op. 120 d-moll
- Uwertura Julius Caesar op. 128
b) koncerty
- koncert fortepianowy a-moll op. 54
- koncert wiolonczelowy a-moll op. 129
- koncert skrzypcowy d-moll op. 23
c) utwory kameralne
- kwartet fortepianowy Es-dur op. 47
- kwintet fortepianowy Es-dur op. 44
- 3 kwartety smyczkowe op. 41
d) utwory wirtuozowskie
- 6 etiud wg kaprysu Paganiniego op. 3, 10 (przez niego przerwał studia prawnicze)
- 4 fugi op. 72
- 6 fug na temat Bacha op. 60
- Wariacje "ABEGG"
e) utwory fortepianowe
- 3 sonaty: op. 11, 14 i 22
- Kinderszenen (Sceny dziecięce) op. 15, np. Marzenie
f) Cykle pieśni
g) utwory dramatyczne
