Robert Schumann

Robert Schumann

1810-1856 - niemiecki kompozytor i pianista okresu romantyzmu, krytyk muzyczny. Jako jeden z pierwszych odkrył talent Fryderyka Chopina i Johannesa Brahmsa.

Pierwszych lekcji udzielali mu matka i organista w Zwickau - J.G.Kuntsch. Decyzję o poświęceniu się muzyce podjął w wieku 9 lat, popierał ją szczególnie ojciec. Od 1826 do 1828 r. Robert Schumann przewodniczył stowarzyszeniu miłośników literatury, pisał poezje. Do rozwijania swojego geniuszu muzycznego zachęciły go pierwsze kobiety w życiu kompozytora. Bardzo mocno wstrząsnęła nim śmierć ojca i samobójstwo chorej umysłowo siostry - Emilii.

Po ukończeniu liceum w Zwickau matka wysłała go na studia prawnicze na uniwersytecie w Lipsku. Tam stykał się z kręgami muzyczno-literackimi, szczególne wrażenie wywarła na nim gra Paganiniego, przez co zaniedbał studia i postanowił zacząć nowe życie. Matka przyjęła fakt o porzuceniu studiów prawniczych bez zgorszenia. Wynajął mieszkanie u Friedricha Wiecka i pod jego okiem studiował kompozycję i fortepian. Nierozważne ćwiczenia techniczne spowodowały paraliż prawej ręki, co przerwało mu karierę pianisty. Schumann zajmował się jednocześnie krytyką muzyczną i w 1833 r. założył Neue Zeitschrift fur Musik, promującą szczególnie romantyzm (wydawany do 1844 r.)

Robert Schumann zakochał się początkowo w F. von Fricken. Wkrótce jednak jego serce zapałało miłością do obiecującej pianistki - Klary, córki Friedricha Wiecka (nauczyciel, sprzeciwiał się ich związkowi). Wkrótce do Lipska przybył Felix Mendelssohn-Bartholdy, by prowadzić orkiestrę. Pomiędzy kompozytorami nawiązała się trwała przyjaźń. Schumanna zaczęły dręczyć depresje z powodu śmierci matki, nieustępliwości Friedricha Wiecka i częstych rozłąk z Klarą, która odnosiła sukcesy w Europie jako pianistka. 

W 1840 r. otrzymał doktorat honorowy na uniwersytecie w Jenie. W listopadzie upór Wiecka został przezwyciężony na drodze sądowej, dzięki czemu Robert i Klasa pobrali się. Doczekali się siedmiorga dzieci. Cały czas jednak przechodził kryzys nerwowy i widać było wyraźne oznaki zmęczenia. Wyjechał z tego powodu do Drezna w 1845 r., tam poznał Richarda Wagnera (nie zaprzyjaźnili się). Okres depresji na krótko minął, jednak wraz ze śmiercią Mendelssohna-Bartholdego stan zdrowia Schumanna pogorszył się do tego stopnia, że miewał halucynacje i zaburzenia mowy. 

Próbował popełnić samobójstwo przez utopienie się w Renie. Zabrano go do sanatorium dla nerwowo chorych, gdzie pozostał aż do śmierci.

NAJWAŻNIEJSZE KOMPOZYCJE ROBERTA SCHUMANNA:

a) utwory symfoniczne

• Symfonia nr 1, op. 38 B-dur - Wiosenna
• Symfonia nr 2, op. 61 C-dur
• Symfonia nr 3, op. 97 Es-dur - Reńska
• Symfonia nr 4, op. 120 d-moll
• Uwertura Julius Caesar op. 128

b) koncerty

• koncert fortepianowy a-moll op. 54
• koncert wiolonczelowy a-moll op. 129
• koncert skrzypcowy d-moll op. 23

c) utwory kameralne

• kwartet fortepianowy Es-dur op. 47
• kwintet fortepianowy Es-dur op. 44
• 3 kwartety smyczkowe op. 41

d) utwory wirtuozowskie

• 6 etiud wg kaprysu Paganiniego op. 3, 10 (przez niego przerwał studia prawnicze)
• 4 fugi op. 72
• 6 fug na temat Bacha op. 60
• Wariacje "ABEGG"

e) utwory fortepianowe

• 3 sonaty: op. 11, 14 i 22
• Kinderszenen (Sceny dziecięce) op. 15, np. Marzenie

f) Cykle pieśni

g) utwory dramatyczne

• Opera Genoveva op. 81